Verschroeide aarde

Aan de zuidkant van het Parc Natural del Hondo[1] bevindt zich langs de CV81 dit verbrande palmenbos. Toen ik het als argeloze fietser naderde moest ik onmiddellijk denken aan de militaire tactiek van de verschroeide aarde. Het vijandelijke gebied – dat verlaten moet worden – wordt tot op de grond toe verbrand, volledig vernietigd achtergelaten. Zelfs geen grassprietje mag overeind blijven. Weegt de prijs die de overwinnaars moeten betalen voor het verdrijven van de vijand op tegen de verliezen? Of, wat is er eigenlijk aan de hand met dit verwoeste terrein, vraag je je willekeurig af?

De vijand van het palmenbos is de rhynchophorus cruentatus die verjaagd moest worden. Deze rode palmkever en plaaginsect vreet gezonde palmen nietsontziend aan. Als alle bestrijdingsmethoden hebben gefaald is het verbranden van de palmbomen de enige oplossing die de telers hebben om verdere besmetting van hun gewassen te voorkomen.

Wie is winnaar, verliezer en van wat, vroeg ik me vervolgens af? Er tekenen zich twee situaties af.

 De prijs van de overwinning.

In het eerste geval is het patroon van aanvaller en verliezer vermengd. De overwinning moet duur worden betaald en kan wellicht niet opwegen tegen de verliezen. De gevolgen van het geweld, veroorzaakt door de mens, kunnen immers verschrikkelijk zijn? De wraakzuchtige verliezer heeft veroorzaakt dat de winnaar geen afweging van kosten en baten meer heeft kunnen maken?

De prijs van de overmoed

In het tweede geval wordt de mens door de natuur in de verdediging gedrongen. Hij moet zich neerleggen bij de suprematie van de natuur, de kever. Zijn pogingen om deze in zijn greep te krijgen moet hij, om erger te voorkomen, opgeven.

In het eerste geval is het bereik van het geweld ontelbare malen groter en in het andere geval blijft deze beperkt tot de ondernemer die, in weerwil van zijn bestrijdingsmethoden, zijn verlies moet nemen en het palmenbos ‘afschrijven’.

Het oorlogsgeweld zonder gezicht tegenover de natuur die de mens op zijn knieën dwingt.

[1] http://www.refugiomarnes.com/blog/activiteiten/vogelen-vogelgebieden/vogelgebied-alicante-el-hondo/

PS Maar misschien is dit allemaal irrationeel, als dat het geval mocht zijn, dan kan er alleen maar over de achtergrond van dit verbrande palmenbos worden gespeculeerd.

©Bram Zoon (2018)

Over Bram Zoon

Bram Zoon komt uit een gezin van zeven jongens en een meisje. Hij studeerde bedrijfs- en organisatiekunde in Rotterdam (EUR) en Utrecht (Master of Management Change). In december 2010 debuteerde Zoon met Gloed van Liefde, een egodocument. Twee jaar later volgden Egbert Reitsma: architect en kunstschilder en Hemelsplein, een novelle over de zoektocht naar waarheid van econoom Jacob Walbeek. Maart 2014 verscheen De rots van Calpe, waarvan nog datzelfde jaar een tweede druk verscheen. In datzelfde jaar werd Glow of Love bij America Star Books gepubliceerd. In juni 2015 kwam De illusie van de zelfbepaling uit, een bundeling van filosofische essays; prof. dr. Frans Jacobs schreef het voorwoord. Onlangs (september, 2018) kwam de novelle Villa Minerva - Kroniek van een dagboekschrijver, uit bij Brave New Books. Maart 2020 verscheen het essay Kabinet van Heidegger.