Het was vandaag opnieuw mooi fietsweer. Ik prijs de dag dat ik stopte met werken, terwijl ik leuk werk had. Als ik het gejakker op de Nederlandse wegen zie, denk ik: dat is godzijdank niet meer nodig. Het grote voordeel van het fietsen is dat je een lege kop krijgt en goed – hoe gek het misschien mag klinken – kan nadenken. Ik zit met fikse puzzels in mijn maag, het gaat over een boek dat vermoedelijk in 2016 zal verschijnen. Het is een roman. Al het materiaal is er. Iedere keer denk ik dat ik de sleutel in handen heb en al na enige tijd blijkt dit tevergeefs. Toch gaat het lukken, een bijzonder vertrouwen zegt me dat. Ik heb eens een bekend en gevierd schrijver horen zeggen: dat het schrijven van een roman niet zo iets is als een spijker in de muur slaan. Een knol van een waarheid, ik kan er inmiddels over meepraten. Geduld oefenen, elke dag gestadig doorwerken gecombineerd met slim fietsen en toeslaan op bijzondere momenten moet de oplossing dichterbij brengen.