29 december 2014  – Persbericht

De rots van Calpe is een sprankelende novelle over vriendschap, liefde en moed.

Als wielrenner is Aard het gewend om de controle te hebben. Hij dwingt zijn eigen succes af en weet precies wat hij moet doen om zijn tegenstanders te slim af te zijn. Op de rest van zijn leven heeft hij echter minder grip. Na een dramatische gebeurtenis in Spanje, staat zijn leven op zijn kop. Decennia later gaat hij samen met zijn vrouw terug naar de plek des onheils. In de schaduw van de rots van Calpe wordt Aard gedwongen om naar zijn eigen rol in het geheel te kijken, en ontdekt dat alles heel anders in elkaar zit dan hij dacht…

‘De rots van Calpe’ is opnieuw uitgegeven door Brave New Books en wordt exclusief door bol.com aangeboden. Ga voor het bestellen naar: http://www.bol.com/nl/p/de-rots-van-calpe/9200000037377261/

Een boeiend en mooi geschreven boek.    

Ik heb het in één ruk uitgelezen.

Bram Zoon (1947) woont en werkt in Rotterdam. Naast proza legt hij zich toe op het schrijven van essays. Eind 2010 debuteerde hij met ‘Gloed van Liefde’. Over dit boek schreef de pers: ‘Gloed van Liefde verdient een bredere lezerskring.’ In 2012 verscheen zijn novelle ‘Hemelsplein’ en daarna volgde in hetzelfde jaar: ‘Egbert Reitsma: architect en kunstschilder’.

Bram Zoon, De rots van Calpe, Brave New Books, 102 pp., € 12,50 – ISBN: 9789402126662

De cellist en componist Giovanni Sollima (Palermo, 1962) was de spil in het programma dat ‘IL Gardino Armonico’ gisteravond in ‘De Doelen’ bracht. Deze Sollima zweepte met zijn onnavolgbare stijl het Italiaanse gezelschap op en stuwde dit beroemde ensemble naar bijzondere hoogte. Het was opvallend met welk ogenschijnlijk gemak ‘IL Gardino’ de weg naar de harten van de toeschouwers wist te vinden. Al meteen bij de eerste tonen vielen publiek, musici en muziek samen.
Iedere keer als Sollima verscheen, schoof het publiek naar voren op de stoelen om maar niets te hoeven missen van deze muzikale avonturier. Als dit bijzondere concert iets duidelijk maakte is dat je goed kon zien en horen wat toewijding, overgave en virtuositeit met een mens en met een muziekgezelschap doen. Smekende dan weer vurig en bijna uit de band springende wisselingen zowel van Sollima als van ‘IL Gardino’ brachten de toeschouwers meerdere malen in vervoering. Eén toegift.

© Bram Zoon 2014