Wij zijn taal. We bewegen in een talige wereld, er is niet veel meer, er is niets anders. Wees niet bang of verontrust, laat je niet ontmoedigen. Beelden reiken we aan en dringen we op. Er is geen diepere waarheid of achtergrond. Enkel spreken, luisteren, stilvallen. Toch willen en verlangen we een achterliggende idee of werkelijkheid. Maar we vergissen ons. We doen er lang, vaak té lang, over om ons te laten doordringen van het feit dat deze niet bestaat. Slechts buiten onze taalwereld kan die diepere betekenis zich tonen, zij kan niet worden gevonden. Zij is onuitsprekelijk en voltrekkend van aard. Zo liggen de zaken, dat is de natuur van de dingen. We zijn eerst en vooral taal, tijd. Laten we uitkijken om die ondervinding tot norm te verheffen en elkaar dwingend op te leggen. We verleiden en zetten elkaar – onverbeterlijk – vast in talige beelden. In de tussentijd ontgaat ons veel, dat is ons onontkoombare lot, het is niet anders. Laten we elkaar aanspreken, ons verbazen, verwonderen, laten we zwijgen. Dat de beelden spreken, oprijzen uit de erkenning van ons tekort en eindigheid. Zonder verbittering, haat of overgevoeligheid. Zonder al te grote uitbundigheid; eindelijk bevrijd. Welkom in de beeld- en taalwereld van Bram Zoon.

© Bram Zoon